RICHMOND, VA. — Hannah Smith kent geen leven zonder basketbal
“Voor mij was er echt geen ‘vóór basketbal'”, zei Smith. “Ik heb een foto van mezelf op de schouders van mijn vader terwijl ik een mand aan het fotograferen was toen ik een peuter was.”
Haar passie voor het spel was niet afgestompt omdat ze Spina Bifida had en nooit meer dan een paar stappen in haar leven heeft gezet.
WTVR
Smith ontdekte op jonge leeftijd rolstoelbasketbal. Ze ontdekte ook hoe het ervoor zorgde dat zij en andere kinderen zoals zij zich minder anders voelden in een gezonde wereld.
“Vooral bij rolstoelbasketbal zijn er zoveel mensen zoals jij. Ik koester echt het gevoel normaal te zijn”, zei ze. “Als een rolstoelbasketbalspeler naar mij kijkt, zien ze een basketbalspeler die misschien niet zo goed is als zij. Misschien beter dan zij. Maar ze zien geen rolstoel.”
Brandon Rush, een basketbalcoach bij Sportable, non-profit uit Richmond, zag Hannah’s zeer bescheiden begin in de sport.
WTVR
“Ze was vol pit. Altijd opdagen met een goede houding en vol energie, klaar om te gaan,” zei hij. “Om te zien waar ze begon en niet in staat was om amper het net te raken en om op het punt te komen waar ze nu echt driepunters kan maken, was verbluffend.”
Smith zal dit najaar een tweedejaarsstudent zijn die basisonderwijs studeert in Wisconsin-Whitewater, een school op zo’n 15 uur rijden van Richmond.
Dat ze überhaupt op de universiteit zit, is een drastische verandering ten opzichte van wat ze een paar jaar geleden voor zichzelf voor mogelijk hield.
“Ik heb nooit echt geweten dat ik naar de universiteit kon gaan en op mezelf kon gaan wonen”, zei ze.
Smiths vertrouwen in zelfredzaamheid kwam van een onwaarschijnlijke plaats.
Hoewel ze van basketbal hield, had ze weliswaar geen idee van NASCAR of de legendes van de sport.
“Ik denk dat ik van de familie Petty had gehoord. Mijn vader had altijd de 43 luciferdoosjes, dus hij zou me erover vertellen. Maar ik wist het niet echt,” zei Smith.
Kyle Petty, zoon van de koning van NASCAR Richard Petty, verloor op 19-jarige leeftijd zijn zoon Adam door een race-ongeluk.
Ter ere van Adam richtte Kyle het Victory Junction Camp op voor kinderen met een handicap en chronische medische behoeften.
Tot op heden heeft het bijna 100.000 kinderen gediend op manieren die andere kampen niet kunnen.
“Ouders voelen zich op hun gemak als een kind voor het eerst naar het kamp komt om te vissen, het waterpark in te gaan of paard te rijden,” zei Kyle Petty. “Dat is het verbazingwekkende, om deze kinderen voor het eerst dingen te zien doen op negen of tienjarige leeftijd, omdat ze nog nooit in een kampsituatie zijn geweest of dit soort dingen hebben mogen doen.”
Victory Junction ontvangt elk jaar ongeveer 5.000 duizend kinderen. Hannah Smith is bij vier verschillende gelegenheden een van die kinderen geweest. Elke reis naar het kamp heeft haar een beetje meer geleerd over zichzelf en wat ze kan doen, in plaats van wat haar zou kunnen tegenhouden.
“Naar Victory Junction gaan, opende eigenlijk alle deuren voor mij en overtuigde mezelf en mijn ouders ervan dat ik op een dag onafhankelijk zou kunnen zijn. Ik zou zelfstandig kunnen leven en ik zou naar de universiteit kunnen gaan,” zei Smith. “Het gaf me zoveel vertrouwen in mezelf. Gewoon weten dat ik dingen kon doen die ik nooit voor mogelijk had gehouden en dat mijn ouders niet eens zeker wisten dat het mogelijk was, het was geweldig.”
“Het stelt deze kinderen in staat om de kinderen te zijn die ze werkelijk zijn,” voegde Petty eraan toe. “Het stelt deze kinderen in staat om hun verbeeldingskracht te gebruiken en te dromen over dingen die misschien voordat ze naar het kamp kwamen, ze dachten van ‘nou, dat zou ik nooit kunnen’.”
En na een jaar op school te zijn geweest, kan Smith niet wachten op die 15 uur durende rit terug naar de universiteit.
In de tussentijd krijgt ze een voorsprong op haar toekomstige onderwijscarrière door jongere kinderen te coachen en te begeleiden die hun eigen start krijgen, niet alleen met basketbal, maar met een zelfverzekerder en onafhankelijker leven.
WTVR
“Voor de kinderen die op dit moment niet kunnen schieten, om te zien dat ze op diezelfde plek was en om te zien hoe ver ze is gekomen en dat ze hard blijft werken voor het spel en de sport van rolstoelbasketbal, ik wil dat haar om meer te laten zien,” zei Rush.
“Het laat ze zien dat ze echt alleen kunnen leven en dat ze niet per se zoveel steun nodig hebben als ze denken,” voegde Smith eraan toe.
.